An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Duo Reges: constructio interrete. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Efficiens dici potest. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Ita relinquitur sola haec disciplina digna studiosis
ingenuarum artium, digna eruditis, digna claris viris, digna
principibus, digna regibus.

Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores
evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.
Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.
Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.
Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quid ergo?

An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Ego vero isti, inquam, permitto. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.
Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;
Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.
Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?

Verum esto;: Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Bork: Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.
Haec dicuntur inconstantissime.: Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.
Bork: At iam decimum annum in spelunca iacet.
Non semper, inquam;: Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Posuisti etiam dicere alios foedus quoddam inter se facere sapientis, ut, quem ad modum sint in se ipsos animati, eodem modo sint erga amicos;